pr
pr
pr
1399/07/07
به انقباض ناگهانی و غیرارادی یا سفت شدن غیرقابل کنترل عضله‌های کمر، "اسپاسم یا گرفتگی کمر" می‌گویند. این گرفتگی در پاسخ به فشار، استفاده بیش از حد، ضعف، یا درد عضله ایجاد می‌شود، همچنین آسیب‌های فیزیکی یا برخی از بیماری‌ها در گرفتگی کمر مؤثر می‌باشند. گرفتگی کمر اغلب در نزدیکی نخاع یا نزدیک ریشه‌های عصبی که به نخاع متصل هستند، ایجاد می‌شود. اگر در اثر این گرفتگی به اعصاب ناحیه درگیر فشار وارد شود، می‌تواند درد شدیدی را در بیمار ایجاد نماید. بسته به بیماری‌های زمینه‌ای، اختلال یا شرایط بیمار ممکن است گرفتگی کمر علائم دیگری را نیز همراه خود ایجاد کند . اغلب علائمی که گرفتگی کمر را تحت تأثیر قرار می‌دهند، سایر سیستم‌های بدن را نیز درگیر می‌کنند.
علائم اسکلتی - عضلانی که ممکن است همراه با اسپاسمیاگرفتگی کمر ایجاد شوند.
گرفتگی کمر می‌تواند باعث بروز علائمی در سیستم اسکلتی - عضلانی شود، از جمله:
توجه کنید که همه عوامل فوق می تواند به دلیل دیسک کمر ایجاد شود علائم نورولوژیک یا عصبی که ممکن است همراه با اسپاسم یاگرفتگی کمر ایجاد شوند. گرفتگی کمر می‌تواند باعث بروز علائمی شود که مربوط به سیستم عصبی است، از جمله:
در برخی موارد، گرفتگی کمر همراه با علائم دیگری ظاهر می‌شود که می‌تواند حاکی از وجود یک بیماری جدی باشد. در صورت مشاهده این علائم در خود یا همراهانتان فوراً به اورژانس‌های پزشکی مراجعه کرده تا وضعیتتان کاملاً ارزیابی شود. اگر علائم زیر را همراه با گرفتگی کمر مشاهده نمودید، بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید:
برخی از شرایط فیزیکی بدن شما را بیشتر در معرض گرفتگی عضلات قرار می‌دهند، برخی از این شرایط عبارت‌اند از:
گرفتگی کمر می‌تواند ناشی از درد یک بیماری یا اختلال موجود در بدن باشد. ممکن است به دلیل اختلالات خاص و یا فشار به نخاع یا دیگر اعصاب نخاعی، گرفتگی کمر ایجاد شود.
در برخی موارد، اسپاسم کمر می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری جدی یا تهدید کننده حیات فرد باشد، که بلافاصله باید به صورت اورژانسی ارزیاب گردد.
با توجه به‌شدت درد همراه با گرفتگی کمر، ممکن است استفاده از داروهای غیر نسخه‌ای لازم باشد. ایبوپروفن و استامینوفن می‌توانند التهاب و درد را کاهش دهند. قبل از استفاده از داروهای غیر نسخه‌ای ضد اسپاسم با پزشک خود مشورت کنید. اگر اسپاسم شدید باشد و یا به‌راحتی با داروهای غیر نسخه‌ای بهبود نیابد، ممکن است پزشک شل کننده‌های عضلانی را تجویز نماید. شل کننده‌های عضلانی نسخه‌ای متداول عبارت‌اند از: کاریسوپرودول و سیکلو بنزاپرین.
اگر اقدامات دیگر درد شما را کاهش ندهد و اگر درد به پاها گسترش یابد، ممکن است پزشک تزریق کورتیزون (یک داروی ضد التهابی) و یا داروهای بی‌حس کننده را تجویز نماید. این داروها در فضای اطراف نخاع (فضای اپیدورال) تزریق می‌شوند. تزریق کورتیزون کمک می‌کند تا التهاب اطراف ریشه‌های عصبی کاهش یابد، اما معمولاً درد پس از چند ماه باز می‌گردد.
داروهای بسیاری در بازار بار تسکین درد عضلات و مفاصل بدن وجود دارد اما یکی از موثر ترین این داروها کپسول دابل فلکس می باشد که شما عزیزان می تواند این کپسول را از سرار داروخانه های کشور تهیه بفرمایید.
اگر تمایل دارید از سایر اخبارهای بخش پزشکی و مطالب مرتبط با درد عضلات و مفاصل بدن آگاه شوید، تیم جهان فارمد شما را دعوت می نماید تا مطالب زیر را مطالعه بفرمایید:
